پینوکیو

ينوکيو شاهکار کارلو کولودي (1883 م.)، نويسنده ايتاليايي، يکي از برجستهترين و محبوبترين آثار فانتزي براي کودکان را نخستين بار در سال 1334 صادق چوبک ترجمه کرد و از سوي انتشارات گوتنبرگ منتشر شد. ترجمه چوبک، يکي از بهترين ترجمههاي اين اثر کلاسيک به فارسي است که بارها بازچاپ شده است.

نجار پيري هنگام ساختن يک ميز با يک تکه چوب سخنگو روبه رو می شود و آن را به پدر ژپتو می دهد که می خواهد يک عروسک درست کند. ژپتو عروسک را می سازد و نام او را پينوکيو مي گذارد. پينوکيو درست مثل يک بچه آدم مي تواند راه برود و حرف بزند، تنها وقتي دروغ مي گويد دماغش دراز مي شود. پينوکيو به ژپتو قول مي دهد که درس بخواند. اما زير قولش مي زند، کتابش را مي فروشد و با آن بليتي براي تماشاي نمايش عروسکي مي خرد. صاحب عروسک ها پينوکيو را مي دزدد تا از او براي کارش استفاده کند، اما بعد پشيمان مي شود و او را با چند سکه طلا رها مي کند. يک روباه و گربه، وقتي پي مي برند که پينوکيو پول دارد، نقشه مي کشند پول او را بگيرند و سرانجام نيز موفق مي شوند. يک پري مهربان به کمک پينوکيو مي آيد و او را اندرز مي دهد، اما پينوکيو باز هم گول پسربچه اي را مي خورد و با ماجراهاي تازه اي روبه رو مي شود. سرانجام از کرده هاي خود احساس پشيماني مي کند و به دنبال پدر ژپتو مي رود و او را در شکم يک ماهي مي يابد. پينوکيو موفق مي شود پدر ژپتو را از شکم ماهي بيرون بياورد. پري مهربان نيز به عنوان پاداش، او را به يک آدميزاد واقعي تبديل مي کند.

منبع:

محمدی، محمدهادی؛ قایینی، زهره. تاریخ ادبیات کودکان ایران، ج6: ادبیات کودکان در روزگار نو 1300- 1340. تهران: چیستا، 1380. ص 588- 589.