ساعت فنری

<p>ابداع فنر برای ایجاد نیروی محرکه ساعت، امکان ساخت ابزارهای زمان سنجی بسیار کوچکتر و پیشرفته&zwnj;تر را فراهم آورد. ساعت های مکانیکی قدیمی&zwnj;تر، بزرگ بودند و برای ایجاد نیروی محرک خود به وزنه&zwnj;هایی که سقوط می&zwnj;کردند، وابستگی داشتند. فنر مارپیچ نخستین بار حدود سال 1450 میلادی در ایتالیا مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1500 شخصی بنام پیتر هنلین (Peter Henlein) که اهل شهر نونبرگ آلمان بود شروع به تولید نخستین زمان سنج های قابل حمل نمود که آن ها را &quot;تخم مرغ های نورنبرگی&quot; می نامیدند. این ساعت ها تنها یک عقربه ساعت شمار داشتند و صفحه آن ها در بالا و در تماس با هوا قرار داشت. یکی از مشکلات این ساعت های فنری اولیه این بود که با باز شدن تدریجی فنر اصلی، کارکرد آنها کندتر می&zwnj;شد.</p>
<p>در سال 1525 ژاکوب چک اهل پراگ نوعی قرقره مارپیچ یا رقاصک را ابداع کرد که کار آن یکسان سازی کشش غیر همگن فنر معمولی بود. اختراع رقاصک باعث افزایش دقت ابزارهای برخوردار از نیروی محرک فنری گردید. با این حال ساز و کار داخلی ساعت های فنری هنوز هم نسبتا ساده بود و ساعت ها عقربه دقیقه شمار نداشتند. در سال 1670 میلادی نوعی پوشش شیشه&zwnj;ای برای حفاظت صفحه ساعت ابداع شد و عقربه دقیقه شمار به مجموعه اضافه گردید.</p>
<p><br />
<strong>منبع:</strong><br />
&quot;ساعت فنری&quot;. دانشنامه رشد. 1394. &nbsp;<a href="http://daneshnameh.roshd.ir">http://daneshnameh.roshd.ir</a></p&gt;