خاله بازی

<p>خاله بازی در کنار مامان بازی یکی از مهم&zwnj;ترین بازی&zwnj;های نمایشی و گروهی از بازی&zwnj;های کودکان است. در خاله بازی و مامان بازی کودکان نقش بزرگ&zwnj;ترها را بازی می&zwnj;کنند. در این بازی&zwnj;ها از اسباب&zwnj;بازی&zwnj;هایی مانند عروسک، خانه عروسکی، لوازم خانه کودکانه، لوازم آشپزی کودکانه، و چادرها و خانه&zwnj;های کوچک کودکانه استفاده می&zwnj;شود. گاه خاله بازی با پهن کردن قالیچه در فضای باز انجام می&zwnj;شود. تفاوت مامان بازی با خاله بازی در این است که در بازی نخست، مهم&zwnj;ترین وجه بازی، بازیِ رابطهٔ مادر-فرزندی و نقش&zwnj;های خانوادگی (به ویژه خانواده هسته&zwnj;ای) است. اما در خاله بازی بازیِ روابط بین خانوادگی و مهمانی اهمیت بیشتری پیدا می&zwnj;کند.</p>
<p>این بازی در فرهنگ عامه یک بازی دخترانه شمرده می&zwnj;شود اما پژوهش&zwnj;ها نشان می&zwnj;دهد که اگر کودکان در محیط&zwnj;هایی آزاد مانند مهدکودک، بدون اجبار برای بازی کردن با اسباب&zwnj;بازی&zwnj;های دخترانه یا پسرانه بازی کنند، همهٔ آنها اسباب&zwnj;بازی&zwnj;هایشان را به صورت تصادفی انتخاب می&zwnj;کنند، نه بر اساس جنسیت، و به انجام همهٔ بازی&zwnj;ها می&zwnj;پردازند. در حالی که پس از سه سالگی، با مطرح شدن جنسیت برای کودک و تحت تاثیر جامعهٔ اطرافش، به بازی&zwnj;های به اصطلاح دحترانه یا پسرانه گرایش پیدا می&zwnj;کند و نزدیک به هشتاد درصد دختران پس از این سن با عروسک و لوازم آشپزخانه بازی می&zwnj;کنند.</p>
<p>جعفر شهری در کتاب &quot;تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم&quot; اینگونه از اسباب بازی های مامان بازی و خاله بازی و نقش آن در زندگی دختران می نویسد: &quot;... برایش یکی دو عروسک کوچک به اسم بچه می ساختند. در دنبال آن ننو و گهواره و وسائل بچه داری و شوهر داری از استکان، نعلبکی، قوری، سماور عروسک که از سفال ساخته شده در بازار فروخته می شد برایشان می خریدند و همپایشان به بچه قنداق کردن و و در گهواره یا ننو خوابانیدن و مهمانی دادن و مهمانی رفتن می پرداختند. ...&quot;</p>
<p>در منطقه آذربایجان، در یکی از روستاهای زنجان به جای خاله بازی از اصطلاح &quot;اوجیک اوجیک&quot; استفاده می شود که به معنای خانه کوچک است.<br />
&nbsp;</p>
<p><strong>منبع:</strong></p>
<p>&nbsp;&quot;خاله بازی&quot;. http://fa.wikipedia.org</p&gt;
<p>شهری، جعفر. تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم. تهران: موسسه خدمات فرهنگی رسا، 1368. ج 4، ص 676.</p>
<p>&nbsp;</p>