پیرنگ

هنگامی‌که کودکان خواستار نقل داستان دوست ‌داشتنی خود می‌شوند، معمولاً روی پیرنگ یا طرح‌افکنی حساب می‌کنند. کودکان از کتاب انتظار دارند که کتاب دارای پیرنگ خوب، طرح افکنی کافی، هیجان، تعلیق و کشمکش باشد تا علاقه‌مندی پدید آورد. در واقع پیرنگ حوادث و رویدادها، کنش ها و واکنش شخصیت ها را آنچنان نظم می بخشد که خواننده آن ها را می پذیرد. در یک داستان آنچه اهمیت دارد رابطه علت و معلولی بین حوادث و رویدادهاست. در یک طرح کامل، ما با یک مقدمه روبه رو هستیم که به خواننده می گویید چه کسی یا کسانی، در کجا و در چه زمانی واقع شده اند. در یک شکل کلی، مقدمه زمینه را برای بروز درگیری آماده می کند. در شرایطی که نویسنده زمینه چینی می کند خواننده برای ورود به ماجرا آماده می شود. در واقع نقطه شروع داستان جایی است که درگیری روی می دهد و مشکل بروز می کند که در اثر آن روال عادی به هم می خورد. درگیری ها متفاوت است گاه درگیری بین فرد با فرد است، گاه بین فرد و جامعه، گاه فرد با خودش. پیرنگ خوب همچنین به کودکان اجازه می‌دهد در داستان درگیر شوند، کشمکشی را که در جریان است، حس کنند و فرارسیدن نقطه اوج را دریابند و در زمینه‌ی پایان خشنود کننده‌ی آن واکنش نشان دهند. چشمداشت‌ها و لذتی که از کشمکش داستان برده می‌شود، پیوند مستقیم با سن کودکان دارد. کودکان کم ‌سن و سال با پیرنگ‌های ساده‌ای که به رویدادهای روزمره‌ی زندگی می‌پردازند، خرسند می‌شوند. ولی هر چه بیشتر رشد می‌کنند، خواستار پیرنگ‌های پیچیده‌تری می‌شوند و از آن‌ها لذت می‌برند.