دانشنامه ادب فارسی، ج ٢،ص ٧٠- ؛ فرهنگ بزرگ سخن، ص ٧٩٧١
نمایشنامه
نوشته ای است که برای برای بازی در صحنه یا اجرا در رادیو تنظیم می شود. بهره گیری از عواملی چون طراحی، رقص، موسیقی، شعر و روایت در نمایش، گونه های گوناگون این هنر را پدید آورده است. و بیشتر گونه های هنرهای نمایش هم کم و بیش از ادبیات نمایشی بهره برده اند. نمایشنامه مهمترین شاخه ادبیات نمایش است. و کلمات در آن نقشی برجسته دارند. نمایشنامه ها را می توان به سه دسته نمایشنامه های صحنه ایی، تلویزیونی و رادیویی تقسیم کرد. در نمایشنامه های رادیویی چون شنونده بازیگران و عوامل نمایش را نمی بیند، کیفیت تصویری کلمات اهمیت بیشتری پیدا می کند. نمایشنامه هایی که برای صحنه تنظیم می شوند، رها از محدودیت های رادیو و تلویزیون، بیشتر از هر گونه دیگر از ادبیات بهره می برند.نمایشنامه ها به سه دسته تراژدی، کمدی و ملودرام تقسیم می شوند. محتوای نمایشنامه ها نیز سبب تقسیم بندی دیگری است که شماری از آن ها از این قرارند: نمایشنامه اخلاقی، تاریخی، شبانی، قهرمانی(حماسی)، گرهگین(انتقادی -اجتماعی)،