مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی

علامه محمدباقر مجلسی در سال ۱۰۳۷ هجری در یک خانواده‌ی روحانی در اصفهان زاده شد. پدرش محمدتقی، نامدار به مجلسی اول، و مادرش دختر سید صدرالدین محمدحسینی عاشوری قمی بود.
علامه از هوش زیادی برخوردار بود و آموختن را از چهار سالگی نزد پدرش آغاز کرد، چنان که خود می‌گوید: «من در چهار سالگی همه آنها را می‌دانستم، یعنی خدا، نماز، بهشت و دوزخ. نماز شب می‌کردم و در مسجد صفا نماز صبح را به جماعت می‌گزاردم و اطفال را نصیحت می‌کردم، به آیت و حدیث و تعلیم.»
علامه مجلسی در کودکی و نوجوانی از شیخ عبدالله‌بن جابرعاملی اجازه‌ی روایت حدیث گرفت. هر چند از چگونگی آموزش او آگاهی دقیقی در دست نیست، یکی از دستیاران او در تدوین بحارالانوار می‌گوید: «علوم عقلی را نزد حسین خوانساری و علوم نقلی را نزد پدر خود محمدتقی مجلسی آموخته است.»
علامه در ۳۰ سالگی، هنگامی که آوازه‌ی علمی بلندی یافته بود، پدرش را از دست داد. او از افراد انگشت شماری بود که به شکل رسمی نزد پدر خود به آموزش پرداخت. ولی خود نیز اهل دانش و پژوهش بود، چنانکه از مشایخ آن زمان مانند ملاحسن فیض کاشانی، ملاصالح مازندرانی و ملامحمد طاهر قمی اجازه‌ی روایت داشته است.
مجلسی ۱۳ کتاب به عربی و ۵۳ کتاب به فارسی نگاشته است. «بحارالانوار» به عربی درباره‌ی تفسیر قرآن، حدیث‌های شیعه، خبرها و روایت‌های مختلف و «حلیه‌المتقین» به فارسی درباره‌ی آداب زندگی و تربیت فرزندان از مهمترین کتاب‌های او به شمار می‌روند. علامه در سال ۱۱۱۱ هجری در اصفهان درگذشت و کنار پدر خود، محمدتقی مجلسی به خاک سپرده شد.