قانون الحاق دولت ایران به قرارداد بین المللی مبارزه با تبعیض در امر تعلیمات - ماده ۲

موارد زیر در صورتی که مورد قبول دولت باشد به عنوان تبعیض به معنای مذکور در ماده اول این قرارداد تلقی نخواهد شد:
الف - ایجاد یا حفظ نظام و یا موسسات تعلیماتی جداگانه برای شاگردان پسر و دختر منوط به این که در نظام و موسسات جداگانه برای هر یک از دو گروه مذکور تسهیلات مشابه برای دسترسی به تعلیمات وجود داشته باشد و هردو گروه از معلمین متشابه الصلاحیت و ساختمان های آموزشی و تجهیزات هم طراز برخوردار باشند و بتوانند از برنامه های تعلیمات یکسان و یا متشابه استفاده نمایند.
ب - ایجاد یا حفظ نظام یا موسسات تعلیماتی جداگانه به علل مربوط به دین یا زبان در صورتی که در آنها تعلیماتی داده شود که با تمایلات والدین یا قیم قانونی اطفال وفق داشته باشد مشروط بر این که قبول چنین نظام یا ورود
به چنین موسساتی اختیاری باشد و تعلیماتی که در آن داده می شود مطابق اصولی باشد که از طرف مقامات صلاحیتدار برای تعلیمات و به خصوص تعلیمات هم درجه آن مقرر یا تصویب شده است .
ج - ایجاد یا حفظ موسسات تعلیماتی غیر دولتی ، هرگاه هدف این موسسات محروم ساختن گروهی نباشد بلکه بالعکس منظور از آن افزودن به امکانات تحصیلی باشد که مقامات دولتی به وجود آورده اند و تعلیماتی که در آنها داده می شود مطابق با اصولی باشد که از طرف مقامات صالحه برای تعلیمات و به خصوص تعلیمات هم درجه آن مقرر یا تصویب شده است .