صحنه‌پردازی ادبی

صحنه‌پردازی در داستان، یعنی موقعیت زمانی و مکانی داستان خواننده را یاری می‌کند تا در آنچه شخصیت‌ها می‌بینند، می‌شنوند، می‌بویند و لمس می‌کنند، سهیم شود و همچنین کنش‌ها و ارزش‌های شخصیت‌ها و کشمکش‌ها را برای او بیشتر قابل فهم می‌کند. خواه رخدادها در گذشته روی داده باشند یا مربوط به زمان حال یا آینده باشند، هر یک از گونه‌های ادبیات کودکان (داستان‌های تصویری، فانتزی، علمی، تاریخی، واقع‌گرایانه‌ی معاصر) به صحنه‌پردازی‌‌های ویژه‌ی خود نیاز دارند. هر گاه ماجراهای داستان در زمان قابل بازشناسی تاریخی و یا مکان جغرافیایی ویژه‌ای روی دهند، جزئیات نیز باید سندیت داشته باشند. در برخی داستان‌ها صحنه‌پردازی بخش مهم داستان را تشکیل می‌دهد. به گونه‌ای که بدون دریافت درست از زمان و مکان نمی‌توان شخصیت‌‌ها و پیرنگ را شکل داد. البته در پاره‌ای دیگر از داستان‌ها صحنه‌پردازی نقش پس‌زمینه را دارد. در واقع در برخی داستان‌ها صحنه‌پردازی به اندازه‌ا‌ی دست‌یافتنی و آشناست که با چند واژه، خواننده خود در مکان دلخواه جای می‌گیرد.