شخصیت در فانتزی

شخصیت در فانتزی‌ها حضوری عینی‌تر و ملموس‌تر از افسانه‌های کهن دارد. علت آن هم در ماهیت دنیای نو است. در افسانه‌ها فقط تیپ‌های کلی ارائه می‌شوند. اما در فانتزی‌ها شخصیت‌ها به ویژه نوع انسانی آن جای تجلی کافی دارند. عنصر «خاص بودگی» فانتزی این وضع را تقویت می‌کند. شخصیت‌های فانتزی همچون عناصر دیگر ساختار، برگرفته از دو محور دنیای کهن و دنیای نو هستند. آن شخصیت‌هایی که برگرفته از دنیای کهن هستند، در افسانه‌ها هم یافت می‌شود. اما گروه بعدی شخصیت‌های فانتزی آفریده دنیای نو است و در ساخت آن‌ها هیچ محدودیتی وجود ندارد. شخصیت‌ها در فانتزی مثل شخصیت‌ها در افسانه‌های کهن مطلق نیست و برگرفته از اندیشه انسان معاصر، نسبی است. شخصیت‌های فانتزی‌ها: ماهیت انسانی دارند، ماهیت غیرانسانی دارند. شخصیت‌های انسانی صاحب و سازنده جهان واقعی هستند و شخصیت‌های غیرانسانی از قلمرو جهان فراتری می‌آیند. گاهی شخصیت‌های انسانی از جهان واقعی به جهان فراتری می‌روند و گاه شخصیت‌های غیرانسانی از جهان فراتری به جهان واقعی می‌آیند. مورد سوم، فانتزی‌هایی است که فقط در جهان فراتری می‌گذرد و فاقد شخصیت‌های انسانی است. شخصیت‌هایی مثل جانوران و گیاهان که برگرفته از دنیای واقعی است، هنگامی که در جهان واقعی یا فراتری وجود دارند، عناصری از دنیای فراتری محسوب می‌شوند، زیرا به هر حال صفتی تخیلی با خود دارند که آن‌ها را جدای از آن‌چه هستند، می‌کند. شخصیت‌ها در فانتزی‌ها به سه گونه حضور دارند: واقعی، کهن الگویی، ابداعی