ادبیات کودکان و نوجوانان و ترویج خواندن، ص ١٩٢؛ شناخت ادبیات کودکان: گونه ها و کاربرد ها، ص 119- 120
سبک
سبک راه و روشی است که نویسنده برای عینیت بخشیدن به فکر و اندیشه و تخیل خود بر می گزیند. سبک شامل طرز تنظیم و ترتیب عقاید، انتخاب واژگان، تصویر خیال، ساختار ودتنوع جمله ها، ضرباهنگ، تکرار، انسجام، تاکید، وحدت و لحن است. نویسندگان از امکان گزینش طیف گستردهای از واژهها و روش نظم دادن به آنها برای آفرینش پیرنگ، شخصیتها، فضاسازی و بیان درونمایهی داستان خویش، برخوردارند. برخی از نویسندگان به شیوهای خلاق از واژهها و جملهها بهره میگیرند. برای ارزیابی سبک نویسنده، قطعهای از کار ادبی او را با صدای بلند بخوانید. آهنگ داستان باید هم بر حس شما بیافزاید و هم با درونمایهی اثر سازگار باشد. زبان باید امکان نمایاندن پیرنگ را فراهم آورد، به شخصیتها جان ببخشد و حال و هوایی را در داستان بیافریند. نویسنده همچنین ممکن است با گزینش واژهها و ساختارهای موزون برای یورش، حال و هواهای گوناگونی پدید آورد. در بسیاری از داستانهای لذتبخش، ما با تکرار واژهها، عبارتها و جملهها روبهرو هستیم. سبب وجودی این تکرارها برای برانگیختن کودکان به مشارکت است.