داستانواره

نویسندگان می‌‌کوشیدند متن‌هایی بنویسند که در سنجش با حکایت‌ها و داستان‌های ادبیات کلاسیک فارسی، ساده‌تر و موضوع آن‌ها با تجربه زندگی امروزی کودکان هماهنگ‌تر باشد. در نظر گرفتن این معیار‌ها از سوی نویسندگان به شکل‌گیری متن‌هایی انجامید که می‌توان آن‌ها را داستانواره نامید. داستانواره‌های هدفمند، برای اندرز و آموزش به کودکان نوشته می‌شدند. داستانواره‌ها که از جنبه ساختار به حکایت شباهت دارند، کوتاه و دارای نتیجه اخلاقی هستند. از جنبه طرح داستانی به ژرفا نمی‌رسند و الگوهای محدود روایتی دارند. زبان ساختگی و دستوری است. شخصیت در این داستانواره‌ها در حد تیپ باقی می‌ماند و فردیت پیدا نمی‌کند.